kwakken

kwakken
{{kwakken}}{{/term}}
I 〈onovergankelijk werkwoord〉
[met een plof vallen] bump, crashfall with a thud
voorbeelden:
1   hij kwakte tegen de grond he landed with a thud on the floor
II 〈overgankelijk werkwoord〉
[neersmijten] dumpchuck, dab 〈verf〉, dollop 〈voedsel〉
voorbeelden:
1   zij kwakte haar tas op het bureau she smacked her bag down on the desk
     hij kwakte de jongen tegen de grond he dumped the boy on the floor

Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels. 2015.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • Quacksalber — Besuch beim Kurpfuscher William Hogarth (um 1743–1745) …   Deutsch Wikipedia

  • Quacksalberei — Besuch beim Kurpfuscher William Hogarth (um 1743 1745) Der Quacksalber Franz Anton Maulbertsch (vor 178 …   Deutsch Wikipedia

  • quacking — adj. [D. kwakken] (ARTHROPODA: Insecta) In Hymenoptera, sound made by new queens in the cells in response to piping …   Dictionary of invertebrate zoology

  • quack — quack1 /kwak/, n. 1. the harsh, throaty cry of a duck or any similar sound. v.i. 2. to utter the cry of a duck or a sound resembling it. [1610 20; imit.; cf. D kwakken, G quacken] quack2 quackish, adj. quackishly …   Universalium

  • Quacksalber — Scharlatan; Kurpfuscher (derb) * * * Quạck|sal|ber 〈m. 3; abwertend〉 angebl. Arzt, der von seinem Handwerk nichts versteht, Kurpfuscher [<ndrl. kwaksalver „prahlerischer Salbenkrämer“ <kwakken „schwatzen, prahlen“ (→ quaken) + zalven… …   Universal-Lexikon

  • Quacksalber — Quạck|sal|ber 〈m.; Gen.: s, Pl.: ; abwertend〉 Arzt, der von seinem Handwerk nichts versteht, Kurpfuscher [Etym.: <ndrl. kwaksalver »prahler. Salbenkrämer« <kwakken »schwatzen, prahlen« + zalven »salben«] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • quackeln — Vsw schwatzen, dummes Zeug treiben per. Wortschatz ndd. (15. Jh.), mndl. quackelen, Iterativum zu {{}}quacken{{ (quackeln)}, mndl. kwakken Stammwort. Letztlich wohl lautmalend als quaken, quäken. Nicht ganz klar ist die Nebenbedeutung prahlen .… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • quack — I [[t]kwæk[/t]] n. 1) anb the harsh, throaty cry of a duck or any similar sound 2) to utter a quack • Etymology: 1610–20; cf. D kwakken, G quacken II quack [[t]kwæk[/t]] n. 1) a fraudulent pretender to medical skill 2) a person who pretends,… …   From formal English to slang

  • Quacksalber — Quacksalber: Der verächtliche Ausdruck für »schlechter Arzt; Person, die stümperhaft eine ärztliche Tätigkeit ausübt« wurde im 16. Jh. aus niederl. kwakzalver entlehnt, das eigentlich etwa »prahlerischer Salbenverkäufer« bedeutet. Der erste… …   Das Herkunftswörterbuch

  • quack — 1. v. & n. n. the harsh sound made by ducks. v.intr. 1 utter this sound. 2 colloq. talk loudly and foolishly. Etymology: imit.: cf. Du. kwakken, G quacken croak, quack 2. n. 1 a an unqualified practiser of medicine. b (attrib.) of or… …   Useful english dictionary

  • quack|sal|ver — «KWAK sal vuhr», noun. 1. a quack doctor. 2. a quack; charlatan: »Brother Zeal of the land is no vulgar impostor, no mere religious quacksalver (Algernon Charles Swinburne). ╂[< earlier Dutch quacksalver (literally) a hawker of salve <… …   Useful english dictionary

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”